Jon 1 | CYM | STEP | Dyma'r Arglwydd yn dweud wrth Jona, fab Amittai,

Jonah 1

Jona yn dianc oddi wrth yr Arglwydd

1 Dyma'r Arglwydd yn dweud wrth Jona, fab Amittai, ^a 2 “Dos i ddinas fawr Ninefe, ^{▼▼1:2 Ninefe Prifddinas Asyria, gelynion creulon Israel.} ar unwaith! Dw i eisiau i ti gyhoeddi barn ar y bobl yno, achos dw i wedi gweld yr holl bethau drwg maen nhw'n wneud.”

3 Ond dyma Jona'n ffoi i'r cyfeiriad arall, i Sbaen. Roedd eisiau dianc oddi wrth yr Arglwydd. Aeth i lawr i borthladd Jopa, a dod o hyd i long oedd ar fin hwylio i Tarshish, yn Sbaen. Ar ôl talu am ei docyn aeth gyda nhw ar y cwch a hwylio i ffwrdd, er mwyn dianc oddi wrth yr Arglwydd.

4 Ond dyma'r Arglwydd yn gwneud i wynt cryf chwythu ar y môr. Roedd y storm mor wyllt nes bod y llong mewn perygl o gael ei dryllio. 5 Roedd criw y llong wedi dychryn am eu bywydau. Dyma pob un yn gweiddi ar ei dduw am help. A dyma nhw'n dechrau taflu'r cargo i'r môr, er mwyn gwneud y llong yn ysgafnach. Ond roedd Jona'n cysgu'n drwm drwy'r cwbl! Roedd e wedi mynd i lawr i'r howld i orwedd i lawr, ac wedi syrthio i gysgu. 6 Dyma'r capten yn dod ar ei draws, a'i ddeffro. “Beth wyt ti'n meddwl wyt ti'n wneud yn cysgu yma!” meddai. “Côd, a galw ar dy dduw! Falle y bydd e'n ein helpu ni, a'n cadw ni rhag boddi.”

7 Dyma griw'r llong yn dod at ei gilydd, a dweud, “Gadewch i ni ofyn i'r duwiau ddangos i ni ^{▼▼1:7 ofyn … ddangos i ni Hebraeg, “taflu coelbren”, sef taflu darnau o bren neu garreg i ddarganfod beth oedd y duwiau'n ddweud.} pwy sydd ar fai am y storm ofnadwy yma.” Felly dyma nhw'n taflu coelbren, a darganfod mai Jona oedd e.

8 Dyma nhw'n gofyn i Jona, “Dywed, pam mae'r drychineb yma wedi digwydd? Beth ydy dy waith di? O ble wyt ti'n dod? O ba wlad? Pa genedl wyt ti'n perthyn iddi?”

9 A dyma Jona'n ateb, “Hebrëwr ydw i. Dw i'n addoli'r Arglwydd, Duw y nefoedd. Fe ydy'r Duw sydd wedi creu y môr a'r tir.”

10 Pan glywon nhw hyn roedd y dynion wedi dychryn fwy fyth. “Beth wyt ti wedi'i wneud o'i le?” medden nhw. (Roedden nhw'n gwybod ei fod e'n ceisio dianc oddi wrth yr Arglwydd, am ei fod e wedi dweud hynny wrthyn nhw'n gynharach.)

11 Roedd y storm yn mynd o ddrwg i waeth. A dyma'r morwyr yn gofyn i Jona, “Beth wnawn ni hefo ti? Oes rhywbeth allwn ni wneud i dawelu'r storm yma?”

12 Dyma fe'n ateb, “Taflwch fi i'r môr a bydd y storm yn tawelu. Arna i mae'r bai eich bod chi yn y storm ofnadwy yma.”

13 Ond yn lle gwneud hynny dyma'r morwyr yn ceisio rhwyfo'n galed i gyrraedd y tir. Ond methu wnaethon nhw; roedd y storm yn dal i fynd o ddrwg i waeth. 14 Felly dyma nhw'n gweddïo ar yr Arglwydd, “O, plîs Arglwydd, paid gadael i ni farw o achos y dyn yma. Paid cosbi ni am wneud hyn iddo os ydy e'n ddieuog. Ti sydd wedi achosi hyn i gyd i ddigwydd.”

15 Yna dyma nhw'n gafael yn Jona a'i daflu i'r môr, a dyma'r storm yn tawelu. 16 Roedd hyn wedi gwneud i'r morwyr ofni'r Arglwydd go iawn, a dyma nhw'n addo ar lw y bydden nhw'n offrymu aberthau iddo.

17 A dyma'r Arglwydd yn anfon pysgodyn mawr i lyncu Jona. Roedd Jona ym mol y pysgodyn am dri diwrnod a thair noson.